Einu sinnu nennti ég að hafa skoðanir og viðra þær á bloggi
og bara hvar sem ég gat. Sennilega hef
ég ennþá einhverjar skoðanir en pólitíkin og ástandið í landinu er bara
eitthvað svo sturlað að maður dofnar fyrir því og langar helst að leggjast
undir sæng og bíða eftir að það líði hjá.
Það yrði reyndar löng bið því við erum Íslendingar og virðumst flest
vilja hafa hlutina í fokkings vitleysu; láta ríku og freku kallana og stóru
fyrirtækin hafa alla peningana í landinu vegna þess að þjóðarsálin er meðvirkur
aumingi sem trúir að undirlægjuháttur skili henni því slæma lífi sem hún telur
sig eiga skilið.
Þjóðarsálinni, Sögusálinni, alveg sama þótt samfélagsgerðin
okkar (sem kannski hefur aldrei verið annað en blekking) hrynji; henni er alveg
sama þótt innviðir samfélagsins molni bara á meðan ríku og freku kallarnir fá
alla peningana okkar fyrir tilstuðlan stjórnmálamannanna sinna, stjórnmálamanna
sem við kjósum sérstaklega til að framkvæma þann gjörning að færa fé frá þeim
fátæku til hinna ríku.
Þjóðarsálin er ennþá þrællinn sem var pískaður og píndur af
Íslendingum með ættarnöfn; barinn og sveltur af biskupum og landshöfðingjum;
misnotaður af prestum og hreppstjórum.
Þjóðarsálin er enn í þessum gír og kann ekkert annað en að vera
undirlægja og skriðdýr; hún horfir upp til valdsmannanna með velþóknum og nýtur
þess að láta berja sig.
Nema að nú er hún ekki hálshöggvin eða henni drekkt á
Þingvöllum fyrir að vera nauðgað af húsbóndanum; hún er ekki húðstrýkt fyrir
snærisþjófnað eða send á Brimarhólm; hún er komin í nútímann og lætur hafa af
sér það sem hún á og henni ber; hún er þræll í eigin landi hér eftir sem hingað
til og þannig vill hún hafa það.
Hún vill að útgerðarmennirnir eigi allan fiskinn í sjónum,
henni líður illa yfir því að fallvötnin og jarðhitinn, ferskvatnið og sjálft
súrefnið í andrúmsloftinu, skuli ekki vera komin í eigu auðstéttarinnar að
fullu og öllu og hún vill að spítalarnir og allt annað sem hún á verði selt
lægstbjóðanda með réttu samböndin sem fyrst svo hún geti tuðað yfir því þangað
til eitthvert sturlað ungstirni kemur til landsins og ríður ungfrú Íslandi í
beinni.
Eða þangað til kúgararnir koma með ómótstæðilegt tilboð
fyrir næstu kosningar sem allir sjá í gegnum en af því að þetta eru þeir, þá
kýs hún þá aftur þótt hún viti að þeir séu að ljúga og muni lúskra á sér aftur
um leið og þeir hafa komið sér saman um það hvernig þeir ætli að rýja hana inn
að skinninu eina ferðina enn.
En þá hefur hún líka eitthvað nýtt til að tuða um og allt
verður gott.
Ég nenni ekki lengur að blogga en ætla þess í stað að horfa
á Bubba éta orma á Snappinu.